Pagina's

dinsdag 21 mei 2013

25. Naar huis







Het weer: begon met bewolkt, eindigt met regen
Temp: van 30°C naar 7°C
Aantal foto's: 129
Totaal aantal foto's: 6435


Als allereerste wil ik iedereen bedanken die heeft gereageerd op deze blog. Ik vind het altijd een groot plezier om het te schrijven want het ontspant, "clear the head" en geeft voor later zo´n leuk naslagwerk. Maar het plezier wordt zeker verhoogd door alle reaktie´s. Ik kan ´s morgens ook niet wachten om te kijken wie er gereageerd heeft. Dus nogmaals BEDANKT!

Maandag 20 mei 2013

Vanmorgen ging de wekker om 6:15 uur maar mam kwam al om 6:05 kloppen. Als we vertrekken, dan vertrekken we! We hadden alle kleding al klaar liggen en alleen de tandenborstels, borstels en knuffels hoefden nog maar in de koffers. We hadden afgesproken dat we niet in het hotel zouden ontbijten maar dit op het vliegveld zouden doen. Uiteindelijk hebben Yentle en ik nog wel wat gegeten want wij zaten toch te wachten totdat we opgehaald zouden worden. Kenneth is namelijk eerst heen gereden met de senioren, de junioren en een groot gedeelte van de koffers. Maar nogmaals alle koffers in een keer ging dit keer niet lukken want er waren drie koffers en een trolley bijgekomen na de vorige keer.


Die hadden allemaal verstopt in andere koffers gezeten. Dus twee ritjes naar het vliegveld was noodzakelijk. Ach, het was een kwartiertje rijden op de TomTom. Kenneth heeft dus eerst de mensen en koffers afgezet bij G en is toen terug gekomen.Wij zaten start klaar dus het was inladen, instappenen wegwezen. Onderweg nog een laatste blik op Miami geworpen, nog even de auto volgetankt en doorgereden naar het vliegveld.




 
 

Yentle en ik met koffers weer uitgeladen en Kenneth de auto afgeleverd bij de Hertz. Toen gingen we inchecken. Niemand had echt honger en we wilden alvast richting de gate. Inchecken ging probleemloos, de koffers waren goed aan gewicht en die zouden we pas weer terug zien in Nederland.

Door de douane had een kleine hik-up want twee handtrolleys werden eruit gevist. Die van Mea en Solange. Beide dames waren vergeten dat ze drinken in hun kleine schoudertasjes hadden zitten en dat werd er natuurlijk uitgevist. Maar voor de rest geen problemen en konden we door naar de gate. Natuurlijk hoort het bij onze vakanties dat wij de laatst gate van de pier hebben dus nu ook weer. We mochten doorlopen naar gate 19. Toen begon al een klein beetje de tendens van de terugreis. Ik weet niet of dit nu gewoonte gaat worden maar die is nu al de tweede terugreis die vol met spanning en tegenwerking staat. Al moet ik wel zeggen dat het deze reis vooral om een heleboel kleine zaken gaat maar die er uiteindelijk gelukkig niet voor hebben gezorgd dat we nog een nachtje extra moesten blijven logeren. Onderweg kwamen we dus geen eet tentjes meer tegen waar wij iets van ontbijt konden scoren, er was alleen een Burger King en een Pizza Hut. Hadden we nu toch maar iets voor het inchecken genomen. Ach, nog steeds was de honger bij de meeste van ons niet echt groot. Toen werd het wachten. We zaten wel naast/onder een grote televisie en ik heb het nieuws van CNN goed kunnen volgen.



Er waren een paar grote headlines. Er werd veel nieuws verslagen over de tornado's die over vijf verschillende staten aan het razen waren. Over Jodie Arias die op het punt staat de doodstraf te krijgen voor het vermoorden van haar ex-vriendje en over de winnaar van die enorm grote loterij. Die heeft zichzelf namelijk nog niet gemeld en daar zijn ze toch wel heel erg nieuwsgierig naar. De tijd ging redelijk vlug en al gauw zagen we een vliegtuig richting onze gate komen. Gelijkertijd zagen we ook twee mensen van de brandweer met een soort van brancard-stoel.


Nu is het in Amerika heel normaal dat de brandweer ook voor medische zaken wordt ingezet. Wat zou dat aan de hand geweest zijn? Even later werd er een Aziatische man naar buiten gereden maar die zag er nog redelijk fit bij. Zonder toeters en bellen aan hem. Die werd snel afgevoerd en ook de rest van de andere passagiers kwamen er uit. Het boarden van onze vlucht had een kwartiertje vertraging hierdoor gekregen maar dat leek geen problemen te hoeven geven. Er stond drie kwartier voor boarden gepland dus we hadden wel wat ruimte. Ook hadden we twee uur in New York wat volgens die vrouw van Tix.nl ruim voldoende moest zijn want we hadden max 0:45 lopen voor de andere gate nodig. Dus ook geen probleem. Iedereen liep lekker door en al gauw zaten de mensen.

Toen kwam de captain met de mededeling dat we wat vertraging zouden hebben want ze moesten wachten totdat de zuurstofflesjes die bij de vorige vlucht waren gebruikt waren vervangen. Zonder die mochten ze niet vertrekken. En dit zou wel zo'n 30 minuten duren. WAT???!!!! Are you kidding me??!! Die man had helemaal geen zuurstofmasker op toen hij naar buiten kwam. Hij zat rechtop en zag er redelijk fit uit. Maar niets aan te doen. Als ze niet mogen opstijgen zonder zuurstofflesjes dan zullen we daar op moeten wachten. Je begrijpt dat de spanning bij ons al behoorlijk begon te stijgen. Maar daar kwamen ze langs met die zuurstofflesjes en het filmpje begon te spelen op de televisie's voor je neus met de veiligheidsvoorschriften die er zijn als er iets gebeurd. Yeeehh we gaan vertrekken. Yeeeehhh NIET!!!!!
 
Weer kwam de "captain on the radio" met de mededeling dat ze rechts in de verte (heel ver in de verte) tijdens ons veiligheidsfilmpje een paar bliksemflitsen hadden gezien en daardoor was al het grondpersoneel bij ons weggehaald! WAAAAT????! Are you FREAKING kidding me???!!! Dit ga je toch niet menen. Toch niet hetzelfde liedje als twee jaar geleden?? Maar de captain vervolgde met de mededeling dat die bliksemflitsen alweer waren opgehouden en dat het grondpersoneel alweer aan het terugkomen was. En ja hoor, daar kwamen de karretjes met de mannetjes en toen werden we langzaam maar zeker van de gate afgeduwd. En toen was het wachten, wachten tot we aan de beurt waren om op te stijgen want bij zo'n groot vliegveld moet je natuurlijk NIET denken dat je gelijk aan de beurt bent. Ondertussen kon je wel een ei in mijn PIEP gaar koken. Wat zat ik op hete kolen zeg (en naar mijn idee sloeg het bij iemand anders ook op zijn of haar darmen want er kwam zo nu en dan een lucht voorbij!! Dat waren zeker weten geen roosjes!!). Naar mijn idee was onze over staptijd dus helemaal vervlogen en was ik me alweer mentaal aan het voorbereiden op een hoop regelwerk. Moeten we nu weer een nachtje overblijven. Ik hoopte het echt niet.

Maar we zaten in de lucht dus een begin was er. Maar ook dat viel tegen. Dit was de allereerste keer dat we te maken kregen met betaalde televisie en ook betalen voor je eten. En het eten bestond alleen maar uit snacks. De meiden waren ondertussen ook al met hun klaagzang begonnen. Betalen voor televisie???? Hoe komen ze daar nu bij? En krijgen we nu geen eten? Maar we hebben honger!! Ja dat laatste begreep ik wel want Yentle had dan nog wel wat gegeten in het hotel, veel was het niet. En Solange en Mea hadden alleen maar een paar crackers op die oma nog in haar trolley had. Dus voor de meiden heb ik maar een busje Pringles gekocht. Zonder tv konden ze wel even maar je moet het volk wel rustig houden, dus moet je ze voeren Hahahahaha. Toen het karretje langs kwam heb ik maar gelijk aan de stewardess gevraagd of we nu in de problemen kwamen maar volgens haar moesten we het nog gaan halen. "Your good, honey". Dus daar hield ik me maar aan vast. De landing werd op een gegeven moment ingezet en we dachten dat we een goede tijd hadden gemaakt maar de landing bleeft volhouden en volhouden. Beneden was het blijkbaar druk en onze captain moest netjes op zijn beurt wachten. Dat gaf ons wel mooi uitzicht op Manhatten en ook op het Vrijheidsbeeld.


(groene vertikale streep in de verte, hahaha echt goed uitzicht)

De wielen raakte om 16:25 de grond en hij reed goed door naar de gate om vervolgens aan het begin van de pier stil te blijven staan en er kwam weer een mededeling van onze captain. Er stond een vliegtuig klaar voor vertrek en we moesten eerst wachten totdat hij weg was. En de minuten tikte door en door en door. De spanning steeg en steeg en steeg. Het boarden van onze aansluitende vlucht zou om 17:10 beginnen en we moesten nog naar die gate..... Gaan we dat redden? Op boardingpassen stond dat we bij gate 125 moesten zijn. Gelukkig zaten we vrij vooraan in het vliegtuig, vlak achter de business class. We sprintten het vliegtuig uit zo gauw het ging. We waren aangekomen bij gate 101 en verderop rechts zagen we gate 102 en daarna weer 103 dus wij gingen die kant op.......totdat we bij 111 aankwamen en daar hield de pier op ....What the piep piep piep was er nu weer aan de hand???? Wij rondkijken en toen zagen we grote borden hangen waarop stond dat we de hele pier terug moesten lopen en dan rechtsaf. Die grote borden hadde wij helemaal niet zien hangen!! En dat klopte ook want toen we terug liepen en langs 101 kwamen hingen die borden er ook niet en ook verder links niet. Mooi nog meer tijd verloren en we hadden al niet zoveel minuten over. Ook moesten wij vrouwen HEEL nodig naar het toilet dus dat moest ook nog gebeuren. Nog een tandje sneller lopen. We kwamen om 17:00 uur bij de gate aan. Daar stonden wel al lijnen uitgezet voor de boarding groepen en wij waren boarding groep 3. Daar stond nog helemaal niemand dus zijn we maar gelijk gaan staan.


Ervaring heeft ondertussen geleerd dat je zo snel mogelijk het vliegtuig in wilt omdat er anders een hoop gedoe kan zijn met je handbagage . En achteraf was dat een goede zet geweest want wat een oude vliegbak is dit geweest zeg! Echt klein en hele kleine overhead ruimtes. Met heel veel pijn en moeite kon er twee trolleys in en iedereen heeft er tegenwoordig wel eentje bij zich. Maar omdat wij de eerste waren hadden wij gelukkig nog ruimte zat.




De mensen die wat later kwamen, kwamen in de problemen. Het boarden was trouwens veel later begonnen dan de planning was. Het begon pas om 17:40 uur. We zouden toch nog tijd gehad hebben om te eten maar dat weet je ook niet van te voren. Maar we hadden het gehaald!!!! Nog steeds niets gegeten maar wel in het vliegtuig. Eten deden we wel als het weg te krijgen was in het vliegtuig. Om 18:15 uur gingen pas de deuren dicht terwijl we eigenlijk om 18:00 uur al hadden moeten vertrekken en toen begon het lange wachten om op te mogen stijgen. Volgens de captain stonden we als nummer 10 in de wachtrij voor de startbaan. Al met al heeft dit ook nog bijna een uur geduurd en vertrokken we pas om 19:10 de lucht in. Het begin was een beetje hobbelig maar gelukkig kwamen ze wel langs met eten en drinken Hahahaha. Nou dat eten.........laten we het erop houden dat we een "bijna-vastendag" hadden. Kenneth, Solange en Mea hadden de kip, Corrie en Bert de beef/pasta en Yentle en ik de vegetarische. O, o, o wat hebben wij veel eten laten staan. De meiden hadden echt honger hoor maar kregen er echt niet veel van weg. Dat zelfde gold trouwens ook voor de volwassenen. Jammer maar helaas. Laten we het er maar op houden dat wij best een vast-dag kunnen lijden en dat er geen schade is geleden. De meiden hebben nog een deel van Oz the Great and Powerful gekeken en zijn na het eten gaan slapen. Ik heb een slaaptabletje genomen van de Wallgreens. Mijn moeder had die in Orlando gekocht toen ze zo slecht sliep van het hoesten en volgens haar werkten ze als een tierelier. Dus die ging ik maar eens uitproberen. Een paar uurtjes slapen kon ik wel gebruiken om het tot dinsdagavond vol te houden.

Dinsdag 21 mei 2013
Anderhalf uur voordat de landing zou worden ingezet gingen de lampen weer aan en werd iedereen begroet door de stewardessen met een ontbijtje. Het pilletje van mam had me niet echt geholpen. Ik was er niet echt van in slaap gevallen maar kwam er wel mee in een soort van lager bewustzijn. Ik was gelijk paraat wanneer dat nodig was maar kon ook wel een beetje wegzakken in een sluimertoestand. Ik denk wel dat het heeft geholpen maar dat moet nog blijken vanavond en de aankomende paar dagen. De meiden had ik ieder een paar melatonine tabletjes gegeven en die hebben heerlijk geslapen. Solange en Mea moesten echt wakker gemaakt worden. Yentle werd dit ook door het felle licht wat ineens ging branden. Het ontbijt was een broodje en een bakje met meloen en druifjes, het laatste heb ik gegeten. Dat laatste uurtje gaat heel snel en voor je het weet hoor je de captain weer spreken met de mededeling dat de landing over enige momenten ingezet kon worden MAAR............dit kon nog wel even duren want het was heel slecht weer in Amsterdam en daarom duurde het allemaal wat langer met de andere vliegtuigen die ook moesten landen. Tuurlijk joh, ik had niet anders verwacht.......Maar mij maakte het in principe niets meer uit want we waren aan de andere kant van die grote plas dus thuis zouden we nu toch wel komen. Wat wel heel raar is, is als je de captain hoort spreken over heel slecht weer dat je dan nog vliegt met een prachtige blauwe lucht en een stralende zon.



Maar gaandeweg toen hij eenmaal door de wolken heen vloog begreep je hem ineens een stuk beter. Wat een grauwigheid, wat een troosteloosheid, wat een ellende. Dit is niet leuk thuiskomen. Dat het niet zo warm is als waar we vandaan komen allaaah maar dit was wel echt het andere uiterste. Maar de landing werd ingezet en de captain zette ons probleemloos aan de grond en reed ons vlot naar de gate. Aangezien wij rij 35,36 en 37 hadden en dus lekker achterin het vliegtuig zaten hadden we niet echt veel haast om op te staan en bleven nog even zitten terwijl er genoeg passagiers gelijk voor hun trolley´s gingen. En ze stonden maar en stonden maar en stonden maar. Wat was er nu weer aan de hand. Daar had je weer een stewardess op de speaker die uitlegde dat de slurf niet aan het vliegtuig vastgekoppeld kon worden en dat ze daarom nu genoodzaakt waren om de achteruitgang te gebruiken maar dat we dan wel met een trap naar beneden moesten lopen. Nou op dat moment kon ik er echt alleen nog maar om lachen en bleef volkomen CALM. Dit was de afsluiter van de terugreis. Maar dit hield wel in dat wij nu als een van de eerste weer uit het vliegtuig konden en dat we dus toch ook maar gauw moesten gaan staan en de koffertjes pakken. Dat was natuurlijk niet makkelijk want de gangpaden stonden vol met mensen. En daar gingen wij nu ook nog bij staan. En daar stonden we en stonden we en stonden we.....Totdat weer een stewardess online kwam met de mededeling dat het toch nog gelukt was met de slurf en dat we nu toch weer allemaal met de vooruitgang uit het vliegtuig zouden komen. Tja, wat kan je daar dan nog op zeggen, we moesten allemaal maar heel hard lachen. Maar uit het vliegtuig komen ging heel vlot (iedereen had genoeg tijd gehad om zijn spullen te verzamelen en we kregen te horen dat we naar band 16 moesten komen. Dus met stevige pas door naar bagageband 16. Eerst nog even langs de douane, paspoorten aangereikt en ik kan dus weer verklaren. NIEMAND HEEFT OOIT NAAR DE PAPIEREN VAN MEA GEVRAAGD!!!!!! Hoe kan dat toch?
Maar we waren allang blij en toen we bij de bagageband aankwamen kwamen er al gelijk twee koffers voorbij en niet lang daarna hadden we ze alle negen verzameld. Zes voor ons (plus één) en drie voor mam (plus één) Alles op karren geladen, door naar aangifte goederen waar gelukkig bij dit poortje niemand stond. Niet dat we fout zaten maar we hebben op het allerlaatste moment er echt wel alles ingepropt. Als die koffers weer open zouden gaan dan zou dat toch een hoop problemen geven om ze weer dicht te krijgen. Zeker als daar dan nog een beetje stress bij gooit. Maar we konden makkelijk doorlopen. Toen gingen we naar de Aankomsthal want Kenneth en Bert zouden weer de auto gaan halen en wij vrouwen zouden dan daar op hun wachten.

 
 

Want natuurlijk.......het regende! Wat een waardeloos weer is het toch om thuis te komen zeg. Wij zijn drie en halve week zon en 30 graden gewend geraakt. Dit is toch geen lente weer. Maar hup alle koffers in de auto waarna we om 10:30 uur weer voor de deur van ons huis stonden. Home Sweet Home.


Van de week komt er nog een nabeschouwing, mijn laatste post van deze vakantieblog

 

14 opmerkingen:

  1. Ach ja, na zo'n top verlopen vakantie, kan dit de pret vast niet bederven. Alleen dat weer in NL ... Tja, ik had je nog zo gewaarschuwd ! Kon Kenneth niet, ipv zo'n auto, beter een mooi huisje daar kopen ? Is denk ik best wel goede timing !

    Ik moest wel erg lachen om naar de verkeerde gate lopen ;-) ! Zal vast gezellig zijn geweest, toen je daar aan het eind stond ! We wachten nog op de afronding, was in ieder geval weer erg gezellig om mee te lezen in van die lange verslagen ! Ik houd daar wel van !

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja dat was een lekkere frisse thuiskomst vanmorgen, je had hier gisteren moeten zijn ;-)

    Die aparte rijen voor de diverse seating-area's wordt door United op steeds meer luchthavens doorgevoerd. Persoonlijk vindt ik het een mooi systeem (voordringen niet mogelijk) en heb altijd seating-area 2 ( Premier Silver ) dus ook altijd genoeg plaats in de overhead bins :-)

    Jammer genoeg wordt er nog wel eens een toestel in een oudere configuratie ingezet en dan is het wel behelpen met het eenvoudige entertainment systeem. Op de korte vluchten is het overigens altijd al geweest dat je moet betalen voor je snack(s), dat pay-tv is nieuw inderdaad maar alleen voor de live-uitzendingen volgens mij....

    Bedankt voor je uitgebreide verslag en wachten in spanning op de nabeschouwing ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Toch heerlijk thuiskomen zo met z'n allen. Afkicken en jetlag verwerken.
    Tipje: doe de haard/verwarming maar aan, want de zon (en daar mee gepaard gaande temperaturen...) heeft een sabbatical genomen!
    Het was een genot je blogs te lezen, ben blij dat je me de link hebt gestuurd en ben benieuwd naar de 'nabeschouwing', die ongetwijfeld uiterst CALM door jou wordt neergetikt!
    Tot gauw! Birgit

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik heb echt genoten van je uitgebreide verslagen, heerlijk hoor! Je bent net zo'n stresskip als ik.
    Het was iig een super vakantie, de meiden hebben genoten en jullie ook en daar gaat het om.
    Tja, en dan dat weer hier, het is 2x niks en het wordt voorlopig ook niks.
    Ga de haard aansteken morgen als het zo door gaat....
    Vol verwachting kijk ik nog uit naar je nabeschouwing (lekker uitgebreid?) en op naar de volgende keer!
    Bedankt dat we mochten meelezen, gr Esther

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Pff, wat een gedoe en wat een gestress zeg.
    En nu weer wennen aan ons koude kikkerlandje.
    bedankt voor het meelezen!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Bah, wat valt dat reizen toch weer tegen! En ja, het is koud en vies hier in Nederland...... Aangezien alles weer naar school gaat, zal de jetlag wel meevallen, althans dat was onze ervaring vorig jaar!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Toch nog een heel klein beetje stress op de reisdag. Maar ook wel weer leuk toch anders word het zo saai. En ook leuk om te lezen haha. Nog een slotverslag en dan is het echt afgelopen. Nogmaals dank je wel voor alle leuke verslagen en foto,s. Het was iedere dag weer een genot om te lezen. En zoek je schaatsen maar op want er word weer nachtvorst verwacht haha,wat een overgang voor jullie.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Welkom thuis! Wat een leuk verslag, heb het met veel plezier gelezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Nou dat is niet helemaal vlekkeloos verlopen maar gelukkig bleef je CALM.
    Nou weer ff wennen aan het "kwakkelweer" in Nederland, zal niet mee vallen ;-)
    Bedankt voor het meelezen en misschien tot de volgende keer.
    Geluk!
    Yvonne

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Welkom thuis in het koude kikkerlandje. Gelukkig beleefden jullie geen gewone terugreis anders had het zo'n saai verhaal geworden, haha.
    Bedankt voor je leuke verlagen, ik heb ervan genoten. Sterkte met wennen aan het gewone leventje en tot een volgende keer?

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Welkom thuis!! Wat een verschil in temperatuur voor jullie zeg, niet meer leuk hoor. Nogmaals bedankt voor je leuke blog en het nieuewe verzamel idee dat je ons gegeven hebt :). Tot een volgende blog, dat van mij dan hahahaha.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik heb genoten van je blog, wat een lekkere uitgebreide verslagen. Jullie hebben echt een top vakantie gehad. Helaas was de terug reis wat minder en het thuis komen is altijd wat minder maar dan vooral met het weer wat we nu hebben.
    Bedankt voor het meelezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Bedankt voor het meelezen van je geweldige blog, helaas ben je er niet in geslaagd om wat mooi weer hier mee naar toe te nemen, ik hoop dat het niet tot ons vertrek richting Florida duurt (19 juli) voordat wij (wat) mooier weer krijgen. Succes met het oppakken van het normale ritme.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Ondanks wat kleine strubbelingen een goede vlucht gehad. Welkom thuis en dat mooie weer dat komt vanzelf wel (hoop ik).

    BeantwoordenVerwijderen