20. off to Miami

Het weer: zonnig
Temp: 29°C
Aantal foto's: 140
Totaal aantal foto's: 5575

@Claudia: Het was ook heel even een heel raar gevoel maar het wende al heel snel omdat je echt ogen te kort komt om alles te zien. Ik heb nog nooit gedoken dus dat zal vast wel soortgelijk zijn maar dat lopen is echt heel gaaf. Ook dat je hoofd eigenlijk in een luchtbel zit en dus ook droog blijft. Dat is echt zo gek, met een droog hoofd het water uit komen. Lief, heel veel plezier de aankomende dagen. Kijk goed uit en doet Aad en Luus de groeten. En ook al zit er twaalf uur tussen we spreken elkaar wel aan tafel (ontbijt/diner hahaha)
@Arlette: Het is je weer gelukt!! Wat goed, ben heel benieuwd hoe het nu zal zijn maar Jan en Henna zullen vast veel goed maken.
@Saskia: Veel succes met je nieuwe verzameling hahaha. Kwam er trouwens achter dat mijn Perry al in de strijd gesneuveld is, zijn snavel is eraf gebroken en die kan ik er niet meer op lijmen. Jammer hoor. Ik hoop dat ze in Miami ook een Disney store hebben hahaha. DC is echt wel prijzig maar dat zijn de kaartjes voor een park ook en als je daar dan ook je eten en drinken bij optelt wat je met zijn alle doet dan is het wat meer te overzien. Maar wij vonden het zeker dik waard.
@Marleen: Je kan het filmpje onder water nu zien maar ik zou wel de link gebruiken. Die heeft een betere kwaliteit.
@Esther en Mariska: Ook het eten en drinken van die dag eraf halen, dan valt het nog meer mee hahahaha.
@Birgit: Het was geweldig maar ook heel raar met zo´n helm op. Wat betreft die dolfijnen, “tja it´s a dirty job but someone needs to do it hahaha”

Vanmorgen begonnen we dan aan ons laatste ontbijt. De laatste restjes ingepakt. Dingen die we toch niet mee konden meenemen in de vuilcontainer gestopt. De koffers dicht geritst en het huis van top tot teen helemaal nagelopen. Aangezien we dan toch bezig waren nog even overal een foto van genomen zodat we het hele huis goed in ons geheugen (en als die het laat afweten op foto kunnen zien) kunnen printen.

 

Bert en Kenneth gingen naar de Hertz vlakbij onze villa om een auto voor een dag op te halen. Dat had ik al in Nederland geregeld want om dit stuk naar Miami te kunnen rijden hadden we wel wat meer ruimte nodig. We hadden natuurlijk ook meer koffers. Mam had ook een koffer nog tevoorschijn getoverd en ik zelfs twee dus het ging sowieso niet meer in de Nissan lukken. Ook zou het echt niet prettig zitten om die afstand met twee kinderen op schoot te zitten. Een auto erbij dus. Bert kwam helemaal vrolijk terug. Hij had een Toyota Camry gekregen en als jarenlange Toyota dealer was dit toch wel een leuke bijkomstigheid.

 

Al moet ik eerlijk zeggen dat die Nissan ook als een zonnetje rijdt. En wat een ruimte je erin hebt. De mensen op de achterbank hebben enorm veel been- en zitruimte en voorin heb je het helemaal luxe. Dus toen alle koffers waren ingeladen werden de Tomtom´s gelijk gesteld en deed ik voor de laatste keer het alarm aan, de deur op slot en nu ook de sleutels weer in de keybox.

Off we go  to Miami!!!!
Het is een lange doorgaande weg en ook niet heel veel te zien. Al moet ik echt wel lachen om sommige namen die plaatsjes en dorpen hebben. Maar je rijdt op tolwegen en die zijn echt heel goed en mooi onderhouden. Er ligt absoluut geen vuil langs de kant van de weg en het groen is echt mooi groen. Geen dorre plekken bij of hele onkruidvelden. Het is echt wel anders dan in Nederland. Na een uurtje of twee hadden we even een pitstop. Er moest worden geplast en ook hadden de meiden wel een beetje trek. We stopten bij een service station. Het bleek dezelfde service station te zijn als waar we twee jaar geleden ook waren gestopt maar dat is natuurlijk ook niet zo heel gek omdat hij ongeveer op de helft van de rit ligt. Eerst even lozen en dan weer aanvullen. De meiden gingen voor een patatje met kip nuggets bij de Wendy´s. Ook is daar een Dunkin Donuts en die donuts waren er op het schip ook. Die zijn me toch lekker!!!! Even nog een toetje voor onderweg.

Onderweg verandert je auto trouwens ook in één groot slagveld en liggen de lijken onder je ruitenwisser. Hun hersens zie je uitgesmeerd over je  voorruit. Met de regelmaat van de klok hoor je een tik op je voorruit en als je een beetje (on)geluk hebt dan zie je het voor je neus gebeuren. We hebben heel wat slachtoffers op ons geweten vandaag. En het zijn niet alleen vliegjes en lovebugs. Ook een-dags-vlinders werden voortijdig aan hun einde geholpen. Toch wel sneu hoor. Leef je maar één dag en wordt die ook nog een door midden gehaald hahaha.

 

Maar toen kwamen we weer wat meer in de bewoonde wereld. Zo ongeveer 20 miles voor Miami kwamen we zelfs een Hard Rock Casino tegen (ik denk niet dat ik daar een pin voor je gaat halen hoor Twan).

 

In Miami werd het toch wel even andere koek. We zagen de snelwegen voller worden en in de verte zagen we de skyline van Downtown.

 

Wat een verschil met wat we de afgelopen elf dagen gewend waren. Die drukte, die gebouwen die hutje, mutje op elkaar gebouwd zijn. Als ik nu uit het raam kijk, kan ik precies zien wat mijn overbuurvrouw aan het doen is. Het is echt een totaal andere beleving. We reden gelukkig door de Tomtom gelijk naar ons hotel en dat was heel makkelijk te doen.

 

We zitten midden in Downtown en het Hotel heeft ook een eigen parkeergarage waar je als gast gratis in mag parkeren. Ook heeft het nog een zwembad en gratis internet. Dus wat wilt een mens nog meer. We hebben een hotelkamer gekregen op de 14^e verdieping. Mam en Bert zitten een paar kamers bij ons vandaan maar dat zijn er maar drie. Dat maakt niet zoveel uit.

 

Nadat we alle koffers boven hadden gebracht zijn Kenneth en Bert de Toyota naar de Hertz bij het vliegveld weer terug gaan brengen. Konden ze gelijk even kijken waar het nu precies is en hoe lang ze daar over doen. Dat moeten we natuurlijk wel weten voor een maandag. Precies de tijd-afstand is nog niet duidelijk want ze kwamen in een file terecht maar volgens Kenneth moet het iets meer dan 20 minuten zijn. Dan moet er namelijk wel twee keer gereden worden want het is wel een beetje verspilling om weer een huurauto te gaan huren.
Wij vrouwen bleven lekker relaxen, even nog op de Nintendo/tablet/laptop en wat drinken. Toen de mannen terug kwamen zijn we langzaam maar zeker richting de restaurants van Downtown gelopen.

 

Wat zie je hier een hoop dure auto´s voorbij rijden. Om de auto was het zeker een Porsche, Ferrari of ander duur merk. Alles glom ten top en leek zo uit een doosje te komen. Kenneth keek zijn ogen uit. Op de terugweg werd hij beloond met wel een heel mooi pronkstuk. Oh als hij die nu toch eens kon kopen……….

 

Eten hebben we bij PF Chang´s gedaan. Eigenlijk wilden we voor Sushi gaan maar aangezien mam dit helemaal niet lust moesten we toch op zoek naar een gulde middenweg. Er was wel een sushi restaurant daar maar die verkocht echt alleen maar sushi. Begreep ik uit de taal die die ene man aan het brabbelen was die de tafels afruimde. Wat sprak die slecht Engels…. Het zou zo maar kunnen dat ze toch ook andere gerechten hebben maar dat heb ik er niet uit gekregen. De receptionist van dit hotel had al aangegeven dat we naar dit restaurant moesten gaan als we allebei wilden dus toen we het zagen zijn we maar naar binnen gegaan. Nou wat de sushi betreft viel het wel een beetje tegen in keuze maar wat ze hadden was wel lekker en de andere gerechten waren echt heerlijk en dus hebben we weer heerlijk gesmuld.

 

Op ons gemakje weer terug gelopen en in de hotelkamers de meiden weer lekker op bed gelegd. In deze kamer slaapt iedereen al (Kenneth incluis) en ik ga ook zo mijn mandje opzoeken. Ik slaap nog steeds niet geweldig doordat als ik ga liggen er een kriebelhoest ontstaat die me eerst nog een paar uur bezig houdt. Maar ik ga het zo toch weer proberen want ik ben toch wel heel erg moe. Zo´n verhuisdag hakt er toch altijd weer behoorlijk in.

 

Maar natuurlijk blijf ik CALM want alles is vandaag weer gelukt en de weersvoorspellingen voor de rest van de week zijn schitterend!