2. Start van de Disney Cruise.

 

Het weer: zonnig, regen en bewolkt
Temp: 30°C
Aantal foto's: 240
Totaal aantal foto's: 315











Vanmorgen begon vroeg. Tenminste de ochtend in Nederland. Ik lag namelijk om 01:05 klaar wakker in mijn bed. Even rekenen en dan weet je dat je lichaam nog ingesteld staat op schooltijd. 07:00 uur in de ochtend. Ja dat had ik al verwacht dus ik blijf maar liggen en hoop dat dit nog om te keren is. En dat was het ook, ik ben uiteindelijk toch weer in slaap gevallen om om 3:30 door het gewoel van Solange wakker te worden gemaakt. Omdat deze bedden niet echt heel breed zijn en Kenneth en ik ons Kingsize gewend zijn, hadden we het plan om ieder een kind naast ons te nemen. Yentle sliep deze nacht bij opa en oma. We hadden met de meiden afgesproken dat als ze wakker zouden worden en iedereen nog sliep dat ze zich nog een keertje zouden omdraaien. Dat had Solange goed gehoord en zeer ter harte genomen. Dus ze draaide zich om, en om, en om, en om, en om, en om en........om. Krijg je het plaatje??? Dacht dat ik in een of andere attraktie terecht was gekomen. Ik heb het tot 4:00 volgehouden om me slapende te houden maar toen was het echt klaar. En als je eenmaal teken van leven hebt gegeven bij Solange dan gaat dat mondje ratelen en die houdt niet meer op. Dus om 5:00 uur was het klaar. Iedereen wakker dus de dag kon beginnen. De meiden eerst in de douche (die een heerlijke straal had en lekker warm) Kenneth en ik de koffers open maken om alles bij elkaar te zoeken. De koffer die ik helaas toch moest gebruiken heb ik helemaal leeg kunnen maken en verdeeld over de andere vier koffers. Scheelt toch weer. Ze zijn nu alleen wel wat zwaarder dan de 23 kilo die de vliegveldmaatschappijen hanteren.

Om 7:00 gingen we naar beneden om te ontbijten. Het was niet veel maar het was wel vers. We hebben er lekker van gegeten in de wetenschap dat als we straks aan boord gaan we al helemaal los kunnen gaan. 

Om kwart over 11 hadden we een afspraak met Mike om ons naar de haven te brengen. Maar Mike hebben we niet gezien. Het was Louis die ons bracht en die begon al een half uur eerder. Dat was gelukkig geen probleem want wij zaten beneden al in de lobby te wachten.

Louis kwam met een midsize bus en propte ons en onze koffers er met gemak in. Daarna reed hij naar een ander hotel om daar nog eens zes mensen met evenveel koffers op te halen en daarna naar nog een ander hotel om daar twee mensen op te halen. 

Toen die koffers erbij kwamen zaten we echt vol en kon hij niets anders meer doen dan ons naar de haven te brengen. Net nadat we de Turnpike waren opgereden werden we begroet door een flinke plensbui. Die trok gelukkig snel weg maar bewolkt bleef het toch. Louis hield wel van een beetje snelheid en trapte hem flink op zijn staart. Dus met een scheet en een zucht waren we in Port Canaveral en zagen we “de boot” liggen (Elke keer als wij boot zeggen roept oma: “het is een schip”. Je begrijpt dat dit nu dus een dingetje is geworden).

  

Wat een plaatje is het toch. Op de kont van “de boot” bungelt Dombo en in de pijp van een van de schoorstenen zie je de kont van Donald. De mede busreizigers gingen met andere rederijen. De party van twee werd als eerste afgezet en daarna waren wij aan de beurt. Het is toch wel lastig om geheel gefocust te blijven als je eigenlijk ogen te kort hebt. Wat is Disney toch geweldig wat betreft het organiseren en aankleden van hun zaken. We waren onze koffers zo kwijt en ook door alle controle punten ging het vlot. En het leukste van alles vond ik het compliment van die meneer achter de check-in Balie die ik kreeg. Toen we ingecheckt waren gaf hij me het compliment dat ik alles heel goed geregeld had wat betreft de papieren. Het was een welgemeend compliment en ik voelde me heel trots! Heel even was ik een kleine meid die nog kan groeien van een complimentje. Kenneth stond erbij en die vertelde het gelijk door aan de oudelui die daar ook nog een schepje bovenop deden. Dat was misschien niet nodig maar die eerste compliment deed een hoop goed hoor. Die regeldagen vind ik altijd flink stressvol en ben altijd blij als alles achter de rug is.

Maar dan ga je richting “de boot” en dat is echt geweldig. Wanneer je aan boord stapt word je  naam gevraagd en dan wordt er met een microfoon en geluidsinstallatie in de hal omgeroepen dat je welkom bent aan boord. Daar staat dan een kleine erehaag met Disneymedewerkers die niets anders doen dan je applaudisserend binnen welkom heten. Hoe geweldig is dat dan!! Je voelt bijna de behoefte om te gaan high-five-en.

En hier kom je echt ogen en oren te kort. Wat is het prachtig en wat is er veel te zien. Omdat we pas om 13:30 uur in onze stateroom mochten gingen we maar eerst naar boven naar “Cabana” om wat te gaan eten. Wat was er een keus!!! En wat was het lekker!!! Ook hier kijk je je ogen uit omdat alles zo ontzettend leuk gethematiseerd is.

Na het eten was het ondertussen wel tijd geworden dat we onze stateroom konden gaan zoeken en we waren wel heel nieuwsgierig geworden naar het plekje die we de komende zeven nachten onze thuis gaan noemen. En om eerlijk te zijn……..de kamer OVERTROFT onze grootste dromen. Wat een ruimte! Twee grote ramen om naar buiten te kijken, een heerlijke badkamer en genoeg ruimte om je heen om je heerlijk vrijuit te kunnen bewegen. Op het bed stond een groot welkomsgeschenk die we van Dreams Unlimited hebben gekregen.

Er zat van alles in en we werden er even helemaal stil van. Wat een verwennerij. Voor een ieder die over een Disney Cruise aan het nadenken zijn, raad ik ze echt aan. Hele goede service en gelijk respons op een mailtje en nu ook dit weer. Ook hebben we bij deze boeking onboard credits gekregen en die mogen er ook echt zijn. Onboard credits is eigenlijk geld want ze worden op je “ticket to the World-pas” gestort en daarmee doe je alles aan boord. Alle dranken die “not-included” zijn (alle alcohol houdende dranken) worden daarop berekend, maar ook alle aanschaffen die je in de winkels doet worden hierop bijgehouden en aan het einde van de cruise krijg je de rekening. Maar daar hebben wij de eerste tijd nog even geen last van.  De oudelui hebben net zo´n stateroom naast ons die ook nog eens verbonden is met een deur zodat we makkelijk over en weer kunnen lopen. Dat is wel prettig met de meiden. Om de beurt slapen ze een nachtje bij opa en oma en op deze manier is dat helemaal geen probleem.
Langzaam maar zeker werden onze koffers afgeleverd en konden we met het uitpakken beginnen. We hebben toch wel zo´n beetje alles uitgepakt om het in ieder geval weer bij elkaar te krijgen. Ik had het namelijk over drie koffers heen verdeeld zodat we nog wat zouden hebben als we een koffer kwijt zouden raken. Zocht me gisteravond helemaal gek naar allerlei zaken.

Om 16:00 moesten we verplicht meedoen met de “ Mandatory Life Boat Drill”. Wij zijn ingedeeld in sektie D waardoor we het wel heel relaxed hadden. We moesten verzamelen in het theater en konden lekker relaxed in de stoelen zitten.

De cruisemember die vlak voor ons stond hoorde ons praten en vertelde dat ze ons kon verstaan als we wat langzamer praatte want zij kwam uit Zuid Afrika en begreep dan prima wat we zeiden. Even later gaf een vrouw achter ons aan dat ze ons goed kon verstaan maar zelf geen Nederlands sprak. Dit kwam door haar ouders want die waren geëmigreerd uit Nederland toen zij 12 jaar oud was naar Amerika. Voor de meiden was dat toch wel even een eye-opener want die hadden ´s ochtend nog geconstateerd dat je gewoon alles tegen elkaar kon zeggen want de mensen om je heen verstonden je toch niet. Dat hadden ze ontdekt toen ze tijdens het ontbijt een basketbal team tegen kwamen waarvan sommige wel hele bijzondere sokken aan hadden. Er was er zelfs een die groene sokken met roze en gele stippen had en de opmerkingen waren niet van de lucht. In het theater hadden ze niets verkeerd gezegd hoor, ze hoefde zich nergens voor te schamen maar het deed hun toch wel doen beseffen dat ze toch moeten opletten met wat ze tegen elkaar zeggen. Hahaha

Na deze “life-boot zonder een life-boot in zicht- oefening“ gingen we weer op pad. Er was een Sailing Away party op Deck 11 bij het zwembad. Heel leuk opgezet. Ook nog even gekeken en gefilmd hoe “de boot” de haven uit voer maar dat was toch iets minder spectaculair dan in Miami twee jaar geleden. De haven van Port Canaveral zal naar mijn idee nooit een schoonheidsprijs gaan winnen. Weinigs mooi aan. Maar ach, er zullen vast nog wel andere mooie havens komen deze reis.

Toen weer terug naar de kamer om ons te verkleden voor het diner. Wij hebben de zitting van 5:45. Ieder restaurant heeft twee zittings en ze zitten dan echt bom-vol. Die mensen die daar werken krijgen het echt niet voor niets hoor want die lopen echt hun benen uit hun lijf. Vanavond moesten we naar de Royal Garden. Wat is het toch leuk als je elke keer iets van Disney ontdekt. Prachtig reliëf op de randen van de borden versiert met de koets van Assepoester. Het mandje waar het brood in komt is ook diezelfde koets.

Aan de kinderen wordt er al bij voorbaat gedacht want die hebben zelfs hun naam op een dekseltje over hun waterglas staan. Het attente zit ook echt in de kleinste zaken. Onze obers zijn twee mannen die nu elke avond mee reizen naar een ander restaurant. Dat is toch wel heel grappig. We gaan in drie restaurants eten, eten altijd aan tafel 88 en hebben altijd twee dezelfde obers aan onze tafel. Zij reizen deze week gezellig met ons mee.

Alleen toen kwam de man met de hamer langs en kreeg Solange er flink van langs. Ze was natuurlijk vanochtend heel vroeg wakker geworden en trok het gewoon niet meer. Ze had niet veel honger maar nadat ze haar Minnie-hamburger had gegeten viel ze op haar stoel in slaap.

Daar doet ze dan ook helemaal niet moeilijk over. Het toetje heeft ze niet eens gehaald. Eigenlijk was het plan om met zijn alle naar de theatershow te gaan kijken maar daar zijn nu Kenneth, Yentle, Corrie en Bert naar toe en ik zit met twee slapende meiden dit verslag te typen. Als het goed gaat kan ik het namelijk vanavond nog online zetten. Kenneth heeft toch internet nodig voor zijn werk. Het zit hem niet lekker als hij niet zo nu en dan even kan kijken wat er allemaal speelt en loopt. Dus daarvoor wilt hij toch op internet gaan. Nou dan kan ik makkelijk ook even meeliften met mijn blog, TOCH??? Ik zorg dat ik alles getyped heb in Word en kopieer/plak het zo over en zend het de ruimte in. Dat kost heus niet zoveel minuten hoor en hij heeft er toch 100 gekocht. Het is dus voorlopig tekst zonder foto´s. Wanneer we in de villa zijn met de gratis Wifi zal ik ze er gelijk bijplaatsen want dat maakt het lezen toch net iets gezelliger.

Nu zit ik hier te vechten tegen de slaap maar voel dat ik flink aan het verliezen ben. Het was vanochtend toch wel heel vroeg en ik ga echt zo mijn ogen dicht doen. Iedereen die reakties hebben geplaatst wil ik bedanken. Het is toch echt even een duwtje in de rug om nog even door te zetten.

Voor morgen hebben we een zee dag op het program staan en een bezoekje aan het Bibbedi Bobbedi Boutique staan maar bovenal………blijven we CALM