21. Miami Holocaust Memorial en Miami Beach

Het weer: zon, zon
Temp: 30°C
Aantal foto's: 294
Totaal aantal foto's: 5869

@Marga: Het is echt een cultuurshock. En omdat het allemaal nieuw is, voelt het ook een beetje verwarrend aan.
@Marlies: Bijboeken zou ik heel graag willen doen maar Kenneth wordt nu al zeer onrustig. Wel balen dat het zo slecht weer is in Nederland. Kijk er niet naar uit om weer naar het natte weer terug te gaan. Ik ben aan het kijken voor Juul en heb je een berichtje en sms gestuurd. Ik hoor het wel van je.
@Marleen: Kenneth blijft dromen en zag vandaag weer wat moois
@Esther: Als ik het in de hand had stuurde ik zeker zonnestralen jullie kant op, sorry ;-)

Vandaag was een hele indrukwekkende, aparte, bijzondere en leuke dag. Het begon natuurlijk met een ontbijtje. We waren laat vanochtend omdat we toch wel een beetje hadden uitgeslapen en ik ben nog flink met de koffers in de weer geweest om voor iedereen al een aantal setjes eruit te halen. Nu is het niet meer nodig om elke dag met de koffers in de weer te zijn. Nog hier en daar wat verschoven en nu zitten vijf koffers dik onder de toegestaande kilo´s en een koffer er goed onder. Die heeft nu nog twee kilo ruimte. Dus voordat we goed en wel beneden waren was het al na 9:00 uur. Het ontbijt zou tot 10:00 uur geserveerd worden dus we waren nog ruim op tijd. Het is wel een neerwaartse spiraal hoor. Aan boord was het eten in overvloed, in de villa was het normaal en hier in het hotel is het toch een beetje behelpen. Maar er is keus dus we lopen echt niet met lege buiken rond.

Na het ontbijt gingen we op pad met de auto. Wat ons opvalt is wat een grote bouwput Downtown Miami wel eigenlijk is. Als je ons raam uit kijk dan zie je hoge kranen staan maar als je rond rijdt dan zie je bijna op elke hoek wel bouw werkzaamheden. Je zou toch denken dat alles al helemaal vol staat maar dat is echt niet zo, elke centimeter wordt echt volgebouwd en het ene gebouw wordt nog hoger dan het andere gebouw.

Maar al gauw reden we de brug over naar Miami Beach. Heel leuk is dan dat je langs de cruise terminal rijdt waar we twee jaar geleden aan boord gingen. Je herkent het direct. Maar vandaag lagen er geen cruiseschepen. Dus reden we maar lekker door.

Kenneth en ik wilden heel graag naar het Holocaust Memorial en dat is bij Miami Beach. We gingen wel met zijn allen daar naar toe maar alleen Kenneth, Yentle en ik zouden echt naar de Memorial gaan. Bert vindt alles wat met de Tweede Wereldoorlog te maken heeft te confronterend en kan daar nog dagen last van hebben. Daar had hij voor deze vakantie zeker geen zin in. Mam bleef bij hem en ook de jongste twee meiden. Over Solange heb ik nog een tijdje getwijfeld of zij mee kon. Ik denk dat zij het best wel begrepen zou hebben en in de auto gaf zij nog informatie waar ik eigenlijk van versteld stond. “Mam, weet jij dat er in de Tweede Wereldoorlog mensen waren die met een gele ster op hun kleren moesten lopen?” “Ja, schat dat weet ik.” “Die meneer die dat had bedacht was echt heel slecht he?!” “Ja, dat klopt”. Maar Solange is al maanden met de dood bezig en met bommen en oorlog. Ik was bang dat de beelden die ze vandaag zou te zien zou krijgen zo´n grote inpact op haar zouden hebben dat we hier nog maanden mee bezig zouden zijn. Achteraf gezien ben ik heel blij dat ze niet is meegegaan want die muur met foto´s laten zo´n indruk achter en zijn zo verschrikkelijk dat ze hier echt wel veel last van zou hebben gehad.  Dus Corrie en Bert blijven met de meiden in de Botanische Tuin die er vlak achter ligt. Zij hebben zich daar goed vermaakt en nu was het Solange die de fotograaf uithing.

Wij vonden wel dat Yentle met ons mee moest gaan want we willen toch ook aan haar meegeven hoe verschrikkelijk deze oorlog was en hoeveel mensen hier onder geleden hebben en vermoord zijn. Het is geen groot Memorial. Ik had het groter verwacht, maar het is wel zo ontzettend indrukwekkend! Die hand die de grond uitkomt met al de mensen daaraan die zie je al vanuit de verte. Wanneer je dichtbij komt zie je eerst een beeld van een vrouw met twee kinderen en ook vandaag stond daar een bosje bloemen bij.

Dan loop je langs de muur met foto´s. Het zijn er zeker wel een stuk of 20. Bij elke foto zijn we stil blijven staan en heb ik de tekst vertaald die eronder stond. Yentle had heel veel vragen en wilde alles zo goed mogelijk in haar op slaan. Ook liep ze overal foto´s van te maken.

Ze was zo enorm geïnteresseerd en alles maakte hele diepe indruk op haar. Zoals ik al zei, die foto´s zijn echt heel confronterend en afschuwelijk om te zien. Hoe was het toch mogelijk dat dit zo´n grote groep met mensen is aangedaan. Na de foto´s liep je eerst naar een kleine koepel waar bovenin de gele ster was van glas met daarin gebrand JUDE.

Daar klonk ook gezang van kinderen. Dat gezang hoorde je trouwens steeds harder naarmate je dichterbij kwam met de foto´s bekijken. Heel hoog kippenvel kreeg ik daar. Dan ga je een stenen gang door die iets naar beneden liep. De zijmuren van deze gang hadden grote stenen met daarom de namen van de concentratiekampen erin gemetseld.

Een aantal namen kende ik maar een aantal namen waren toch onbekend voor mij. Nooit geweten dat er toch nog zoveel waren. Dan kom je weer “buiten” op een “plein” waar die hand uit de grond komt. Kippenvel dekte de lading niet meer en ik moet bekennen dat de tranen over mijn wang naar beneden liepen.

Je voelt het verdriet, de angst, de wanhoop van die mensen en je ziet zoveel mensen met kinderen in hun handen. Dat raakte mijn moederhart het allermeest. Het feit dat je je kind niet kan beschermen tegen dit. Het raakt je echt zo diep. Je ziet allerlei soorten mensen er ook omheen staan en als je omhoog kijkt dan zie je op die hand het nummer getatoeëerd.

Het is echt heel moeilijk te omschrijven hoe het daar aanvoelt maar het heeft echt hele diepe indruk op ons drieën gemaakt. Rondom het plein is een muur waarop grote marmeren platen gemaakt zijn met alle namen van joodse mensen die vermoord zijn in een concentratiekamp. Het zijn er echt verschrikkelijk veel.

Je kan niet via een andere weg van het pleintje af en moet weer door de stenen gang met de namen van de concentratiekampen. Dan ga je een andere kant uit en zie nog een beeldengroep met daarachter nog een tekst van Anne Frank.

Er staat namelijk ook een tekst van Anne Frank aan het begin. Dan is het klaar en sta je bij de achteringang van de Botanische tuin. Daar gingen we op zoek naar de anderen. Je kon echt merken dat Yentle er flink over aan het nadenken was en zo nu en dan kwam er nog een vraag omhoog. Ik ben blij dat we haar hier toch mee naar toe hebben kunnen nemen want het laat toch heel duidelijk voelen wat onrecht is en ze begreep heel goed dat er daar nog genoeg van rondgaat in de wereld. Nog steeds voel ik het gevoel wat ik daar kreeg in mijn lichaam. Het is overweldigend.

Nadat we weer compleet waren gingen we naar Lincoln Road want daar zou een leuke winkelstaat zijn. We kwamen als eerste terecht bij de Macy´s en daar vonden mam en ik hele leuke schoenen en Mam nog een leuke broek. We kregen nog een 10% extra korting ook. Maar de meiden waren niet zo gezellig in de winkel en al heel snel was de lol er goed van af. Dus we gingen weer naar de auto. Wat zouden we gaan doen. Omdat we nu toch in Miami Beach waren wilde ik wel graag naar het strand en ook naar Ocean Drive.

Deze ligt in de Art Deco District en wie kent het niet van de serie Miami Vice. Al die leuke gekleurde huizen, flats en andere gebouwen. We konden aan het begin van Ocean Drive onze auto parkeren en liepen vandaar uit het strand op. We hebben een heerlijke lange tijd langs het strand gelopen. De meiden heerlijk met hun voeten in het water en soms niet alleen met hun voeten…..Solange was zeker tot aan haar navel nat.

Die onwijs leuke huisjes van de reddingswerkers zijn we ook tegengekomen en die hebben we natuurlijk vastgelegd op de foto.

Na echt een heel eind te hebben gelopen zijn we van het strand afgegaan en naar het straat gedeelte gelopen. We hadden zeker wel anderhalf uur langs de strandlijn gelopen dus we waren wel toe aan wat vocht. Eerst de voeten afspoelen en dan door naar de dichtstbijzijnde bar. Die hadden we al snel gevonden en daar konden we onze dorst lessen. De meiden en Kenneth hadden nog trek in een ijsje en naast dit hotel was er een ijszaak. Blijkbaar heb ik daar nu aandelen gekocht. Dat kan niet anders. Voor een hoorntje met een bol ijs (geef toe dat het geen bolletje was) betaalde ik $ 5,20. Ik moest $ 22,67 afreken voor vier hoorntjes met ijs. Ik moet zeggen dat ik toen wel dat meisje even goed heb aan staan kijken en eigenlijk verwachtte dat Candid Camera om de hoek kwam. Wat een bedrag voor vier ijsjes!!! En die bollen waren lang zo groot niet als die van Disney, daar kreeg je nog een bakje bij!! Hahaha. Och het Nederlander zijn zit toch wel heel diep hoor want ik voelde het wel hahahaha.

Toen moesten we het hele stuk weer terug lopen maar dit keer deden we dit aan de straatkant. Zo ontzettend leuk om naar die gebouwen te kijken. We hebben er echt heerlijk genoten en ook de meiden vonden het geweldig. We hebben het lekker op ons gemakje gedaan, af en toe een winkeltje in maar de prijzen waren daar van zodanige aard dat we heel snel weer naar buiten renden. Echt geen Outlet-prijzen hahahaha. Was dat even schrikken.

Je zag er wel alle dure merken. Rond een uur of vijf zijn we bij het Starlight Hotel neergestreken om daar een hapje te eten. Lekker aan de straatkant gaan zitten en gezellig mensen kijken die langs lopen.

Wat zie je daar toch een hoop vogels met verschillende pluimages hoor. De meiden waren keer op keer in shock. “Kijk nou mama, die vrouw loop daar in haar blote kont!!!” En dat klopte want dit meisje vond het blijkbaar geen probleem om in haar bikini string over straat heen te lopen en iedereen die achter haar liep kreeg eerste klas uitzicht op haar blote kont (hij mocht er trouwens wel zijn en dat zal ze best weten ook hihi). Maar het was echt leuk en het eten was heel lekker. Nadat we onze magen gevuld hadden zijn we weer verder gegaan naar de auto. Terug naar het hotel. De meiden hadden rode konen van de zon en wij voelde onze benen ook goed. Vandaag hebben we vele kilometers gemaakt met onze voetjes. Maar het was echt een hele bijzondere dag. De ochtend was enorm indrukwekkend en de middag enorm ontspannend op het strand. Dat heeft wel geholpen om de ochtend los te laten want die hakte er toch wel in. Maar voor nu ben ik CALM en ga ik richting mijn bed. Weltrusten en goedemorgen.